میزان تمرکز جغرافیایی و چگونگی توزیع فعالیتهای تولیدی و استقرار واحدهای صنعتی در مناطق مختلف بستگی به تصمیمات این واحدها برای مکانیابی در نواحی معین دارد. در این مقاله با اندازه گیری میزان تمرکز جغرافیایی در صنعت ایران بر حسب دو متغیر اشتغال و ارزش افزوده به بررسی روند تغییرات آن در بین دو سال 1385 و 1376 پرداخته شده و سپس تاثیر عوامل موثر در این نوع تمرکز را از طریق مدل مقطعی مورد ارزیابی قرار میگیرد. نتایج نشان میدهند که میزان تمرکز در اقتصاد ایران بالاست و اغلب فعالیتهای صنعتی دارای تمرکز جغرافیایی شدیدی هستند. اما به مرور زمان و از سال 76 به 85 این تمرکز کاهش یافته است. همچنین نتایج نشان میدهد که بازدهی نسبت به مقیاس، ارتباط بین صنایع و متوسط دستمزد پرداختی به عامل کار به عنوان عوامل موثر در میزان تمرکز جغرافیایی صنایع میباشند.
Mehregan N, Teymorei Y. Geographic Concentration in Industry of Iran and Effective Factors in it. TFI 2014; 2 (1) :93-122 URL: http://tfe.raja.ac.ir/article-1-34-fa.html
مهرگان نادر، تیموری یونس. تمرکز جغرافیایی در صنعت ایران و عوامل موثر بر آن. نظریه های اقتصاد مالی. 1393; 2 (1) :93-122